پتانسیل سنجی احداث نیروگاه های خورشیدی با بررسی پارامترهای اقلیمی در استان اصفهان با استفاده از GIS

انرژی خورشیدی در مقایسه با سایر منابع انرژی یکی از مهمترین، قابل دسترسی ترینو پاکترین منابع کره زمین است که برای بهره برداری از آن نیاز به تکنولوژی پیشرفته و پرخرح نیست. این انرژی به عنوان یک منبع مفید که فاقد خطر و اثرات نامطلوب زیست محیطی است می تواند در مناطقی که محدودیت منابع زیرزمینی دارند و همچنین مناطق خشک از جمله ایران برای رشد و توسعه اقتصادی استفاده گردد. هدف از این پژوهش پتانسیل سنجی استان خوزستان به لحاظ اقلیمی جهت یافتن منطقه یا مناطق مستعد و دارای پتانسیل بالا برای احداث نیروگاه خورشیدی می باشد. در این تحقیق در ابتدا به بررسی عوامل مؤثر بر انرژی خورشیدی پرداخته شده و با تلفیق آنها در محیط مناطق مستعدتر در استان اصفهان شناسایی شدند. این مهم با تحلیل ساعات آفتابی به عنوان مهمترین پارامتردر بهره برداری از انرژی خورشیدی و پارامترهای مؤثر بر ساعات آفتابی شامل ابرناکی، روزهای گردوخاک، رطوبت نسبی، ارتفاع و بارش سالانه، در محیط GIS صورت گرفته است. نتایج نهایی نشان می دهد که بر این اساس بخش وسیعی از شهرستان شهررضا و قسمت هایی از مناطق جنوب غرب نایین و مساحت بسیار کمی از شهرستان خور و بیابانک به عنوان بهترین منطقه جهت احداث نیروگاه های خورشیدی معرفی شده و قسمت های بسیار وسیعی از استان دارای پتانسیل مناسب است و بخش های محدودی از استان بویزه در غرب و جنوب استان نامناسب جهت احداث نیروگاه خورشیدی می باشد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، استان اصفهان ، مکان یابی