تبینی بر خلاقیت دانش آموزان و روش های پرورش آن در محیط های آموزشی (مطالعه مروری)

از خلاقیت، تعاریف مختلفی ارایه شده است. اما در تمام تعاریف دو مفهوم تازگی و نو بودن و دیگری ارزشمندی و تناسب مشترک می باشد. خلاقیت زمانی شکل می گیرد که فرد راه حل تازه ای برای مسیله ای که با آن رو به رو شده به کار ببرد. هدف این پژوهش تبیین خلاقیت و بررسی روش های پرورش آن در محیط های آموزشی است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. خلاقیت دارای سه عنصر قلمرو مهارت ها، مهارت های تفکر خلاق، و انگیزه است. عناصر اصلی تحت تاثیر عوامل و یا موانعی تقویت، تضعیف و یا نابود می شوند که مهمترین آنها عوامل و موانع فردی و محیطی هستند. عوامل و موانع فردی، شامل؛ هوش، ویژگی های شخصیتی و انگیزه درونی و عوامل و موانع محیطی یا اجتماعی، شامل؛ خانواده و مدرسه، تجربه و آموزش، انگیزه بیرونی است. برای پرورش خلاقیت دانش آموزان باید از روش های تدریس فعال مانند بارش مغزی، همیاری، بدیعه پردازی استفاده کرد. همچنین راهبردهای فراشناختی را باید به دانش آموزان آموزش داد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دانش آموزان ، روش های پرورش ، محیط های آموزشی