بررسی زمان ازمنظرعرفان

در مبحث زمان از منظر عرفان، پس از ارائه تاریخچه از نظرات چندی از فالسفه و عرفا به بحث عدم به منزله ی حقیقت و زمینه ای که تمام کائنات از آن جلوه یافته است، پرداخته می شود و سپس به مبحث حرکت و دریافت امر باشیدن و ایجاد مکان و حرکت در کائنات و آغاز حرکت عظیم به سمت هدف من آفرینش عرفی عنی نفسه فقد عرف ربه پرداخته شده و همگام با آن به زمان به عنوان رحمانیت الهی که منبع آگاهی و شعور عظیم الهی است و هستی را چون غشایی در برگرفته و در هر تبدیل آنی به اینی جاری و ساری است پرداخته می شود و به زمان به عنوان شعوری واال و به عنوان مترجم هدف حرکت عظیم جاری در هستی نگریسته می شود زمان از این منظر کلمه ای قراردادی است حاوی مطالب عظیم معنوی ما به زمان با دید فیزیک نخواهیم نگریست بلکه به مفهوم عظیم آن از دیدگاه عرفان خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

عرفان ، زمان ، حرکت ، عدم