بررسی تاریخچه، فرهنگ و فواید طرح زبان آموز – معلم در امر آموزش زبان در سطح بین الملل

از دیرباز تا کنون بشر به دنبال یافتن راهی برای انتقال هرچه بهتر مفاهیم ذهنی خود بوده است در این میان زبان و میل به ایجاد ارتباط به عنوان اصلی ترین ابزار و محرک از ابتدا در نهاد هر انسانی قرار گرفته و ضمن داشتن نقشی شگرف، نقطه محرک خوبی در زمینه ارتباط به حساب میاید. با گسترش جوامع بین المللی انسان بر طبق غریزه ی ذاتی خود تمایل بیشتری به حضور در جامعه بین الملل پیدا می کند و به دنبال راه هایی در جهت پیشرفت خود و اظهار نظر در این جامعه می گردد. در این میان ارتباطات انسانی علاوه بر حوزه ی زبان شناسی موضوعات روان شناسی، مردم شناسی و نیز فلسفه را تحت تاثیر قراره داده است و توجه به مسئله آموزش زبان میتواند سبب حفظ اقتدار زبانی قومی ملت و ترویج و اشاعه فرهنگ شود و اصلی ترین وظیفه زبان یعنی انتقال ارتباط و مفاهیم را به فعلیت برساند. برای نگارش این مقاله به برگزاری یک فعالیت عملی و تکمیل پرسش نامه در خصوص توانایی استفاده از زبان توسط دو گروه مختلف از زبان آموزان به صورت تصادفی اقدام کردیم. هدف مقاله حاضر آن است تا ضمن تاکید بر اهمیت زبان به عنوان ابزار انتقال دهنده و تنها ابزار برای راه یافتن به فرهنگ و پردازش مردم از طریق لایه های درونی، به جایگاه ویژه ی معلم در امر آموزش و نقشی که جوامع بین الملل میتوانند در امر آموزش داشته باشند اشاره کند و با ارائه ی راه کار هایی به بهبود امر آموزش زبان کمک کند.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان ، فرهنگ ، تاریخچه ، جامعه بین الملل ، زبان آموز- معلم