بررسی تحلیلی نقاط قوت و ضعف روش تعیین سطح در چهارچوب روش المان محدود توسعه یافته جهت ردیابی ناپیوستگی های متحرک

روش المان محدود توسعه یافته به عنوان روشی قدرتمند و بدون نیاز به مش بندی مجدد، به طور گسترده در مسائل مکانیک شکست به کار رفته گرفته می شود. این روش به منظور مدل سازی رشد ترک از روش تعیین سطح، که ابزاری جهت مدل سازی ناپیوستگی های متحرک است، بهره می برد. در پژوهش حاضر، پس از معرفی اجمالی روش تعیین سطح و سابقه پژوهشی مربوط به آن، نحوه مدلسازی ناپیوستگی های متحرک به کمک این روش و فرمول بندی های تابع تعیین سطح جهت مدل سازی ترک شرح داده می شود. در ادامه، چگونگی ادغام روش تعیین سطح با روش المان محدود توسعه یافته و نحوه وارد شدن و به کارگیری توابع تعیین سطح به منظور تعریف تابع غنی سازی هویساید و توابع غنی ساز نوک ترک مجانبی، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. سپس معیارهای روش تعیین سطح برای مکان یابی ترک و شناسایی گره های مشمول جهت غنی سازی معرفی و شرح و بسط داده خواهد شد. در پایان به بررسی شرایطی پرداخته خواهد شد که در آن پیش بینی های حاصل از روش تعیین سطح دقت خود را از دست می دهد و دلایل نارسایی های بوجود آمده تشریح خواهد شد.

کلیدواژه ها:

روش تعیین سطح ، روش المان محدود توسعه یافته ، ناپیوستگی های متحرک ، توابع تعیین سطح ، ردیابی ترک