نیایش و ستایش معبود در اشعار حافظ

نیایش یکی از روحانی ترین لحظات زندگی هر مؤمن است. در همه ادیان آسمانی متناسب با تلقی و درک مؤمنان از دین شیوه ها و شکل هایی برای راز و نیاز با معبود فراهم شده است. شاعران هم به عنوان دارندگان روحهای لطیف و حساس در لابه لای اشعار خود مناجات هایی نغز و دلنشین گنجانده اند که از لطیف ترین فرازهای آثارشان است. در این مقاله مناجات در حافظ شیرازی مورد بررسی قرار گرفته است. علت انتخاب این عنصر به دلیل لطافت و جنبه های غنایی بالای شعر این دوره است. در بین شاعران متعدد، حافظ به اذعان غالب منتقدان، مقامی والاتر و بالاتر از دیگران دارد. مناجات های حافظ بسیار کم است و شاید آن هم به دلیل کاربرد خاص غزل در شعر حافظ باشد و نگاه انتقادی تندی که به شرایط جامعه خود دارد. نیایش های حافظ بیشتر پراکنده و به صورت تک بیت هایی درخشان در لابه لای غزل هاست.

کلیدواژه ها:

نیایش ، مناجات ، شعر فارسی ، راز و نیاز ، حافظ