رابطه دوسویه اخلاق و علم با تاکید بر ارزیابی اخلاقی تفکر از دیدگاه علامه طباطبایی

تفکر به معنای فکر ورزی و اندیشیدن است ، این اندیشیدن اگر از راه ثواب و درست اتفاق افتد صاحب خود را به ساحل نجات و راه سداد رهنمون خواهد شد و الا رهزن است و منجر به ضلالت و گمراهی خواهد شد ؛ علامه طباطبایی برایتفکر و اندیشیدن شرایط و مولفه هایی اخلاقی و بیان و راه صحیح فکر ورزی را بر اساس شاخصه هایی در قرآن بیان میکند ؛ وی معتقد است جزییات فکر ورزی و چگونه اندیشیدن را حق به آدمی از طریق فطرت آموخته و تعصبات کورکورانه و تقلید مهم ترین موانع تفکرند که باید از پیش روی آدمی برداشته شود.علامه طباطبایی بر اساس آیات الهی و در تفسسیر المیزان و دیگر کتب به این مسیله می پردازدو فطرت را سنگ بنایاخلاقی اندیشیدن و تفکر منطقی می داند ، ایشان ضمن پاسخ به شبهات کسانی که تفکر و اندیشیدن منطقی را با چالش مواجه می دانند پرهیز از مغالطه و رعایت جانب انصاف در بکارگیری اندیشه های دیگران و استفاده از روش های عقلی صحیح ولو اهل کفر لازم و ضروری و آن را مطابق با تعالیم الهی می داند.

کلیدواژه ها:

اندیشه ورزی ، اخلاق علمی ، اخلاق تفکر ، استقامت فکری ، استقامت عملی