بررسی میزان زایایی پسوند ک درقصاید ناصرخسرو و ملک الشعرا بهار

یکی ازویژگیهای زبان زایایی است که باعث متمایز شدن زبان انسان ازدیگر نظام های ارتباطی می گردد زایایی ساختواژی فرایندی است که براساس آن صورت های جدید به شکلی نظام مند تولید میشود تحلیل بسامد کاربرد وندها درهرزبانی ازجمله مواردی است که میتواند دربررسی های ساختواژه موردتوجه قرارگیرد این مقاله سعی دارد به بررسی میزان زایایی وند ک ak درقصاید ناصر خسرو قرن 4 و قصاید ملک الشعرا بهار قرن 13و14 بپردازد سوالی که این پژوهش درپی یافتن پاسخی برای آن ست این است که زایایی این وند دراین اشعار چه تفاوتی کرده است به عبارتی آیا زایایی آ«ها درطول این زمان کم و یا زیاد شده است ؟ برای پاسخ گویی به این پرسش تمامی قصایدناصرخسرو و تمامی قصاید بهار مورد بررسی قرارگرفت سپس به بررسی میزان زایایی این وند دراین متون پرداخته شد و با بررسی آنها این نتیجه حاصل گشت که میزان کاربرد ک درقصاید بهار نسبت به قصاید ناصرخسرو تقریبا تغییری نیافته است

کلیدواژه ها:

زایایی ، پسوند (ک) ، ناصرخسرو ، بهار