کاربردهای کهن دستوری درگستره دیوان ادیب پیشاوری

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 674

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ELSCONF04_239

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

چکیده مقاله:

یگانه فاضل سخنور و فیلسوف هنرور معاصر که همه ی اساتید عصر، بر خود استادش می شمردند، حضرت اعظم ادیب پیشاوری است. وی از لحاظ جامعیت و کمال فضل و احاطه بر علوم متنوعه و تتبع در ادبیات ایران و عرب، سرآمد شاعران عصر خویش است؛ چنانکه در هیچ فنی از فنون ادب و شعبه ای از شعب علوم قدیمه کسی را یارای اظهار فضل نیست و پایه ی شعر پارسی و تازی را بر اساسی گذارده که به غیر از متقدمین، دیگری را بر آن دسترس نیست. وی در استعمال کاربردهای کهن و خاص دستوری بیشتر آشنا به طرز و طبع فردوسی و خاقانی می باشد و این امر باعث شده است که برخی او را پیرو سبک و روش خاقانی- هم در ردیف و قافیه، هم در برخی مضامین شعری و هم در استعمال برخی نکته های دستوری- بدانند. -گرچه علی عبدالرسولی در رابطه با سبک شعری وی گفته است: ادیب در شعر دارای سبکی خاص است نه مقلدی بی مایه و اساس. - هدف نگارنده از این پژوهش بررسی و ارایه دادن برخی از بارزترین نکته های دستوری کهن درگستره دیوان ادیب پیشاوری می باشد.

کلیدواژه ها:

دستور زبان فارسی ، ادیب پیشاوری ، نکات کهن دستوری در دیوان ادیب

نویسندگان

ویدا سلیمی

کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی تبریز

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ابوالحسنی (منذر)، علی، (1380)، آینه دار طلعت یار، چ دوم، ...
  • انوری و گیوی، حسن، (1384)، دستور زبان فارسی2، چ بیست ...
  • عبدالرسولی، علی، (1362)، دیوان ادیب پیشاوری، چ دوم، تهران: سلسله‌ی ...
  • نیکلسون، رینولد، (1380)، مثنوی معنوی مولانا جلال الدین بلخی، چ3، ...
  • نمایش کامل مراجع