رویکردکاربرد شناختی به طنزمطبوعاتی ایران
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 522
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ELSCONF04_273
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396
چکیده مقاله:
برای تبیین علمی چگونگی ایجاد معنا و استنباط آن، گرایس در سال 1967 میلادی نظریه ی اصول همکاری را مطرح کرد که شامل چهار راهکار کمیت، کیفیت، تناسب و شیوه است. تخطی آگاهانه از هریک از این راهکارها منجر به ایجاد تلویح می شود که همان معنای اضافی اما مستتر در پاره گفت است. بعدها اسپربر و ویلسون (1986) از دل نظریه ی گرایس، نظریه ی شناختی تناسب را ارایه کردند که در آن علاوه بر کاهش اصول گرایس به یک اصل تناسب، بر وجود دوگانگی تصریح- تلویح نیز تاکید شده است. داده های این پژوهش را 50 متن طنز منثور منتشر شده در جراید طنز کشور در بازه ی زمانی 1369 تا 1393 تشکیل می دهند که از طریق مراحل سه گانه ی درک موجود نظریه ی تناسب شامل تصریح، فرضیات تلویحی و نتایج تلویحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل بیانگر این نکته اند که نظریه ی تناسب، نظریه ای کارآمد جهت تحلیل طنز مطبوعاتی ایران است و ایجاد پیش زمینه از سوی نویسنده، وجود عنصر تلویح و استنباطی بودن فرآیند درک طنز (همانند سایر گفتمان های جدی) از ویژگی های کاربردشناختی طنز مطبوعاتی ایران هستند
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس اسلامی راسخ
دانشیار گروه زبان انگلیسی، دانشگاه اصفهان
محمد عموزاده
دانشیارگروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان
ساجده سلطانیان
کارشناس ارشدزبان شناسی دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :