بررسی علل نخبه کشی در ادب فارسی

ساختار تاریخی ایران به گونه ای است که هر نخبه ای سر بر آورده محکوم به فنا و نیستی شده و جامعه رهایش کردهاست. نخبه کشی ابعاد وسیعی دارد و تنها به کشتن نخبگان به مفهوم ظاهری آن محدود نمی شود ، نخبه ها این انسان هایمتفاوت از دیدگاه مخالفانشان گناهگار ، در حیرت مانده اند که به مغز و عملشان ببالند و یا بابت آن تقاص پس بدهند ، درحیرت مانده اند که چرا خاتمه ی عملشان به جای مدال افتخار ، ریختن جاری خون رگ هایشان است. شاعران نامداریچون فردوسی ، حافظ ، هنگام مرگشان نیز از کینه و عداوت مخالفانشان در امان نمانده اند تا جایی که مانع از دفن ایشان درگورستان مسلمین شده اند و شاعرانی دیگر چون حکیم عمر خیام و فیلسوفان روشن ضمیری چون سهروردی ها ، عینالقضات ها و خواجه نظام الملک ها و معاصرینی چون یغمایی ها و دیگران با آن همه نبوغ و استعداد و خدمت به جامعه ادبیسرنوشتی چنین یافته اند . و این امر موجب آن شده است تا نخبگان با رجوع به حافظه ی تاریخی خویش حالت یاس و ناامیدی یافته واز این جهت است که راه نخبگی در این دیار مسدود شده است این مقاله به بررسی نخبه کشی در ادب پارسیپرداخته است.

کلیدواژه ها:

نخبه کشی ، ادب فارسی ، شاعران ، رستم ، سیاوش ، حسنک وزیر ، سالار غازی