کنکاشی پیرامون مفهوم پایداری درمعماری اسلامی عصرصفوی بانگاه به مسجدامام اصفهان

پایدار،کنش وواکنش متقابل انسان وطبیعت است . واین کنش متقابل درمعماری نمودی چند برابر دارد.برقراری رابطه صحیح میان انسان ، بناومحیط اطراف می تواندرضایت ذهنی وروانی ساکنان آن بناها رابه دنبال داشته باشد.درمعماری پایدارساختمان نهتنهاخودراباشرایط اقلیمی تطبیق می کندبلکه بااستفاده ازمطالعه بوم شناسی به همه جوانب سازگاری بامحیط وآسایش استفاده کنندگان پردااته ومنطبق برنحوه زندگی درطول زمان است درواقع توسعه پایدارتغییری است محیط مدارانه به الگوها ی فناوری که بانیازهای حال وآینده ساازگارباشد.معماری اسالامی یکی ازگرانبهاترین نمونه های معماری پایداروجاودان درجهان است باوروداسالام به ایران، شرایطسیا سی واجتماعی والگوی جدید جهان بینی باعث شدتافرم هایی ازمعماری بخصوص درمساجدایران بوجودآیدکه ازنظرکالبدی تنا سب چندانی بامعماری ایرانی ندا شته با شد وبه تدریج این کالبدتغییر شکل یافت وجای اودرابه فرم های آ شنا،پایداروجاودان داد. شهرتاریخی اصفهان همچون سایرشهرهای سنتی طی یک تکامل تدریجی همسازباشرایط اجتماعی ،اقتصادی وطبیعی شکل گرفته است ومسجدیکی ازعناصرمهم این شهراست که ازاهمیت ویژه ای دربکارگیری ضوابط ودستورالعمل های معماران برخوردارمی باشد. دراین پژوهش بامعرفی ا صول پایداری درمعماری وباتوجه به محتوای تاریخی م ساجددرا صفهان به مطالعه تاریخی موردی درم سجدامام و برر سی تطبیقی ا صول وویژگی های این مسجدباتو سعه پایدارودرابعادگوناگونی همچون ا صول زیست محیطی وکالبدی می پردازد نتایج حا صل ازپژوهش نشان می دهدکه مساجدامام اصافهان یک نمونه موفق دربهره گیری ازاصول معماری پایداردرجهت پاسخ به اقلیم منطقه اسات.روش پژوهش درنگارش این مقاله ازنوع توصیفی،تحلیلی وتحقیق تاریخی می باشد.گردآوری ودستیابی به اطلاعات بااستفاده ازروش کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری اسلامی ، دوره صفوی ، مسجدامام ، اقلیم