فلسفه ی تربیت معلم واقدام پژوهی

هر نهاد و جامعه ای که در جایگاه و محلی که به وجود می آید ؛برای ادامه ی حیات و سرزندگی خود نیازهای مادی ومعنوی در خود حس می نماید . در تاریخ گذشته و آینده ، جامعه ای را نمی یابیم بدون فراهم کردن نیازهای خود ،توانایی زندگی را داشته باشد .حال برای این که یک جامعه به خوشبختی لازم برسد ؛به دانش ،عدالت ، اقتصاد،هنر ،ادبیات ،تمدن وسایر علوم نیازمند است . پس را ه رسیدن به خوشبختی ،دانایی ودستاورد های مادی است. فرق میان انسان وحیوان در دانستن وندانستن است؛چه رنج بزرگی است که چیزی را بدانیم لیکن خود را به نادانی بزنیم یا عوامل محیطی وغیر طبیعی مانند ترس ،شرم ،زروزور ما رادر مرداب حوادث ناخواسته گرفتارنماید وما د رطلسم حیرت دیو سیرتان دست و پا بزنیم وبرای رسیدن به یک جا معه ی آرمانی ، خاموش مانده وآن را سکوت مقدس بدانیم . هر جامعه ای برای رسیدن به اهداف ارزشمند خود ودانایی کارهای را باید انجام دهد ودر انتظار آن نباشد که رهایی دهنده ای خارج از مجموعه خویش بیاید و وی را نجات دهد . چنین انتظاری هولناک تر وسوزاننده تر از آن است که اجازه ندهد؛ ساکنان آن سرزمین فریاد های درد ناک خویش را لمس ننمایند .زیرا انسان تازمانی که عضوی از بدنش خراش بر ندارد در اندیشه ی ساختن ضمادی بر نمی آید تازخم را التیام دهد . همه ی جامعه ها به این اصل اعتقاد دارند بدون راهنما ودانش نمی توانند به سر منزل مقصود که همان خوشبختی ،آرامش لذت بردن از زنده ماندن ،احساس آزادی ومهربانی ،احترام متقابل ، عدالت اجتماعی به معنای واقعی ، آشتی و صلح وصفا،دوری از کینه وبغض ودشمنی است؛ برسند . همه ی ما جامعه هایی را می شناسیم که به طور معیوب به حیات خود ادمه می دهند و اجتماعات بشری را به فروپاشی وازهم گسیختگی ، نزدیک می نمایند .آیا اینان درفلسفه وجودی خویش، دچاررکود وایستایی نشده اند به طوریقین نمی توان به این سیوال جواب منفی داد واز راز آفرینش انسان بی خبربود وحد اقل به این استدلال پی نبرد که خداوند ادیان الهی خویش را ،برای رو در رو قرار دادن در مقابل هم ؛رقابت وجدایی ،ایجاد نکرده است.

کلیدواژه ها:

خود خواهی ، جامعه ، دانایی ، الگو ، ارزشمندی زمان ، آرمان خواهی