بررسی مشخصه های کمی و کیفی توده شاهد و مدیریت شده به روش تک گزینی (مطالعه موردی سری 4 هفتخال)

تحقیق حاضر با هدف بررسی برخی مشخصه های کمی و کیفی در دو توده شاهد و مدیریت شده به روش تک گزینی سری چهار بخش هفت خال نکاء چوب واقع حوزه آبخیز 68 تجن استان مازندران انجام پذیرفت. در این راستا محل مورد تحقیق طرح جنگل داری سری چهار بخش هفت خال از جنگل تحت مدیریت شرکت سهامی نکاء چوب می باشد. و در عرض شمالی ″ 34 ′ 19 ° 36 - ″ 16 ′ 22 ° 36 و طول شرقی ″ 8 ′ 29 ° 53 - ″ 36 ′ 36 ° 53 قرار دارد و فاصله آن با شهرستان نکاء (نزدیکترین شهر) حدود 50 + 61 کیلومتر می باشد. حداقل ارتفاع از سطح دریای آزاد منطقه مورد مطالعه 1380 متر و حداکثر ارتفاع از سطح دریا 1640 متر می باشد.در این تحقیق قطعه 36 این سری بعنوان قطعه شاهد و قطعات 9 و 10 بعنوان قطعاتی که در آن شیوه تک گزینی اجرا گردیده مورد بررسی قرار می گیرد این دو قطعه مورد مقایسه از لحاظ شیب، مساحت، زمین شناسی و توپوگرافی بسیار شبیه هم می باشند قطعه شاهد به مساحت 3 / 92 هکتار می باشد و قطعات مدیریت شده انتخابی مشابه از جنبه های فیزیوگرافی به مساحت 7 / 91 هکتار می باشند. تیپ جنگل در قطعه شاهد راش به همراه ممرز و توسکا و تک پایه های بلوط و گیلاس وحشی و در قطعه مدیریت شده تیپ جنگل راش- ممرز به همراه توسکا و بلوط و تک پایه های افرا و گیلاس و بارانک می باشد. به منظور آماربرداری از توده های مذکور شبکه آماربرداری به صورت تصادفی سیستماتیک با ابعاد 200 × 150 متر طراحی و در مجموع 62 قطعه نمونه برداشت گردید. برای سطح هر قطغه نمونه 10 آری و به صورت دایره ای شکل بود به منظور برداشت و در داخل هر قطعه نمونه، نوع گونه، قطر در ارتفاع سینه، ارتفاع چهار درخت شاهد و فراوانی زادآوری برداشت شده و درختان از نظر کیفی درجه بندی شدند. تجزیه واریانس مقادیر در توده های مورد مطالعه نشان داد که اکثر شاخص های مورد نظر دارای تفاوت های آماری معنی داری بودند.

کلیدواژه ها:

هفت خال ، مدیریت شده ، شاهد ، فیزیوگرافی ، تک گزینی