بررسی تاثیر تمرینات شناختی سرعت پردازش بر سرعت روانی-حرکتی (مورد مطالعه: سالمندان مبتلا به افسردگی بیمارستان فارابی کرمانشاه)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات شناختی سرعت پردازش بر سرعت روانی-حرکتی در سالمندان مبتلا به افسردگی است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش تجربی به صورت طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مردان سالمند مبتلا به بیماری افسردگی مراجعه کننده به بیمارستان فارابی کرمانشاه در سال 1394 بودندکه با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس ، 40 نفر از بین افراد جامعه انتخاب شدند که 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه افسردگی بک در ابتدای پیش آزمون بر روی گروه نمونه به عنوان ابزار تشخیصی مرد استفاده قرار گرفت. برای ارزیابی سرعت روانی حرکتی از 2 خرده آزمون مقیاس تجدیدنظرشده هوش وکسلر (تکمیل تصویر و نماد و رمز گردانی) برای اندازه گیری زمان واکنش از دستگاه زمان سنج واکنش ساخت شرکت Takei مدل YB1000 و برای اندازه گیری زمان واکنش از محرک نوری قرمز و کلید قرمز استفاده شد. جلسات آموزشی سرعت پردازش شناختی به مدت 12 جلسه به گروه ازمایش داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس یک متغیری و چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که نتایج تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل در خرده آزمون رمز نویسی و تکمیل تصاویر را نشان داد. بر اساس این نتایج بین دو گروه در خرده آزمون های رمز نویسی و تکمیل تصاویر تفاوت معناداری وجود داشت.. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که آموزش سرعت پردازش شناختی می تواند بر بهبود وضعیت سرعت روانی حرکتی سالمندان مبتلا به افسردگی تاثیر معناداری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات شناختی سرعت پردازش ، سرعت روانی-حرکتی ، سالمندان مبتلابه افسردگی