بررسی تعامل میان سازه و معماری در ساختمان های بلند (مطالعه مروری ادبیات موضوع به همراه بررسی برخی نمونه ها)

احداث بناهای بلند با شیوه امروزی در شهرهای بزرگ امریکا و اروپا آغاز شد، اما این امر پس از گذشت چند دهه و به دنبال رشد جمعیت، افزایشقیمت زمین های مرغوب و مسائل زیست محیطی به عنوان یک راه حل در اغلب شهرهای بزرگ رو به رشد، مورد توجه معماران و شهرسازان قرار گرفته است . در ایران نیز از حدود نیم قرن گذشته ساخت بناهای بلند با شیوه امروزی آغاز شد. امروزه طراحی و اجرای ساختمان های بلند به دلیل توسعه شهرها و بروز نیاز های ناشی از وجود عملکرد های جدید و نیز محدودیت زمین در مراکز پرجمعیت شهری، یک ضرورت محسوب می شود. طراح ابتدا موقعیت پروژه را که به عنوان یک مجموعه یک پارچه به آن می نگرد، به بخش های قابل کنترل تقسیم کرده و جداگانه به همه آنها می پردازد و در مرحله بعد مجدد همه آن ها را در کنار هم به عنوان یک واحد کلی دیده و در یک اثر معماری به نمایش می گذارد. در حقیقت کیفیت طرح و موقعیت بنا به انسجام و هماهنگی طرح به عنوان یک واحد کلی بستگی دارد. تبادل نظر لازمه دستیابی به شرایط لازم برای یک همکاری موفق بین معمار و مهندس ساختمان است. مهندسین باید رفتار و عکس العمل یک ساختمان را در شرایط متفاوت بارگذاری تحلیل نمایند . در چنین شرایطی باید تعاملات بسیار نزدیک و همه جانبه بین معماران و مهندسین سازه در تمامی مراحل طراحی و اجرای این ساختمان های بلند مرتبه صورت گیرد. در این مقاله با مرور بر انواع متداول از عملکرد، فرم و سازه در ساختمان های بلند و برخی از نمونه ها بررسی شده و در نهایت با توجه به نیاز جوامع به این ساختار های عظیم، داشتن نگاهی سیستمی برای گرفتن بهترین نتیجه از ساخت این بناها مورد تاکید قرار می گیرد. پژوهش حاضر با انجام مطالعات کتابخانه ای، صورت گرفته است.