مکاتب مدیریت استراتژیک در سازمان های واقعی و مجازی

در دو دهه اخیر که مدیریت استراتژیک بعنوان یک نظریه جدید در مدیریت سازمان ها و شرکت ها مطرح شده است از یک طرفو از طرف دیگر مهمترین هدف شرکت ها بقای توسعه و در نهایت سود آوری در محیطی بی ثبات است. در محیطی که ویژگی های آنپیچیدگی و تغییر مستمر است، گفته می شود که ظرفیت نوآوری و تفکر استراتژیک واگرا بسیار بیشتر از برنامه ریزی محافظه کارانه وهمگرا به عنوان هسته مرکزی خلق مزیت رقابتی به حساب می آیند. اما بنظر می رسد هم مدیریت استراتژیک و هم برنامه ریزیاستراتژیک هر دو نیاز امروزی سازمانها باشند.در این مقاله سعی می شود تا دو مفهوم مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک تشریح شوند وبه این نتیجه رسیدیم که این دو مکمل یکدیگرند و به کارگیری هر دو در سازمانها ضروری است، سپس رابطه این دو مفهوم بامکتب های یادگیری و برنامه ریزی گفته می شود و مکاتب مدیریت استراتژیک بررسی شده اند و مروری داریم بر مکتب جدید شکلگیری استراتژی تحت عنوان مکتب مجازی گری و به این نتیجه رسیدیم که همه ده مکتب در هر مسیری که هستند در یک فرآیندقرار دارند و باید همه آنها را با هم ببینیم واینکه امروزه سازمانها به سرعت به سمت مجازی شدن پیش می روند که این ، خود بسیاریاز روشهای مدیریتی را تغییر خواهد داد.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک ، برنامه ریزی استراتژیک ، پارادایم ، مکاتب استراتژیک ، مجازی گری