بررسی و نقد تحقیقات مستشرقین پیرامون تاریخ قرآن

از جمله مهم ترین دانش هایی که در خدمت فهم قرآن کریم به کار گرفته می شود دانش تفسیر می باشد. خاورشناسان با توجه به اهمیت تفسیر تمامی سعی خود را جهت شناخت تفاسیر اسلامی، مفسرین بزرگ و روایات تفسیری مبذول داشته اند. آنها همچنین با رویکردهای تفسیری خود اقدام به تفسی آیات قرآن نیز نموده اند. موضوعی که افرادی همچون نولد که ( 1930 ) مونتگمری وات 2006 و علی الخصوص گلدزیهر 1921 در نگاشته های خود به آن پرداخته اند. خاورشناسان، تفسیرهای متعددی از قرآن به زبان های اروپایی و آفریقایی و حتی هندی ارایه داده اند؛ اما خاور شناسان همگی با یک هدف و انگیزه به تفسیر قرآن نپرداخته اند، بلکه برخی خاورشناسان مغرض هستند که به دنبال ابطال قرآن کریم بوده اند از این رو تفسیر هایی غیرمعتبر و افتراء آمیز نوشته اند . حتی بعضی ها دین اسلام را هم قبول نکردند اما قرآن را یکی از عجایب جهان می دانستند و معتقد بودند که دیگر کتاب های آسمممانی از جهت کامل بی نقصان بودنش بعد از قرآن کریم است. نگاشته های تفسیری مستشرقان به صورت مستقل یا غیر مستقل، رویکردهای آنها نسبت به تفاسیر، روایات تفسیری، مفسرین و همچنین شاخصه های اصلی پژوهش تفسیری مستشرقان و خطاهای آنها در این زمینه از جمله مسائلی است که در اینجا سعی در بیان آنها داریم

کلیدواژه ها:

تفسیر ، مستشرقان ، مفسرین ، تاریخ صدر اسلام ، شان نزول آیات ، احادیث صحیح