اعتقاد به علم غیب امام در میان امامیه قرن اول

شیعه در جهان امروز مکتبی است با اندیشه های خاص در حوزه امامت، که اعتقاد به علم غیب امام از شاخص ترین اندیشه های آن به شمار می آید. در دوران معاصر برخی از محققان جهان اسلام این اندیشه را از غلوهای شیعه در حق ائمه دانسته و یا آن را برگرفته از آموزه های یهودی به شمار آورده اند. آنان بدین شکل بر جعلی بودن این اعتقاد و بیگانگی مسلمانان قرن اول با آن تاکید نموده اند. ولی شیعیان این اندیشه را اعتقادی ناب می دانند که از نشات گرفته است. سوالی که مطرح است اینکه آیا اعتقاد به علم غیب امام نظریه ای تکاملی در طول حیات آموزه های وحیانی و تعالیم شخص پیامبر شیعه است در این صورت این تفکر، یک اندیشه رسمی اسلامی به شمار نمیآید و باید آن را جعلی دانست؛ و یا اینکه اعتقاد یاد شده، آموزهای اسلامی است که در صدر اسلام رواج داشته و مسلمانان نخستین نیز به آن پایبند بوده اند قرائن و نشانه هایی که در نوشتار پیش رو مورد استناد قرار می گیرد موید اصالت این تفکر به عنوان اندیشه ای اسلامی است که از نخستین روزهای ظهور اسلام رواج یافته و مسلمانان نیز با آن آشنایی داشته اند.

کلیدواژه ها:

تشیع ، امامت ، علم غیب ، اصحاب ، تابعین.