بررسی تحولات دانش طب در تمدن اسلامی؛ با تمرکز بر رازی و زهراوی

فرهنگ اسلامی، مجموعهای درخشان و جامع نگر در تمدن انسانی است. تفکر اسلامی، تن و روان و جان را در ارتباطی تنگاتنگ می بیندو سلامت هر کدام را در گرو سلامت دیگری می داند. بررسی جایگاه مسلمین در تاریخ علوم و توانمندی ها و نوآوری های آنان در اینعرصه، از مباحث ضروری و مهمی است که اهتمام بدان موجب تعدیل اندیشه ی رایج افراطی در زمینه ی تاریخ علم می گردد. این مقالهبا رویکرد تاریخی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای برآن است که تاریخچه و سیر تحولات دانش طب در تمدن اسلامی را باتکیه بر اندیشه،آثار و نوآوریهای پزشکی محمد بن زکریای رازی و ابوالقاسم زهراوی در تمدن اسلامی بررسی و بازشناسی کند. یافتههای پژوهش موردنظر حاکی از آن است که رازی و زهراوی در شیوه ی طبابت، پیشگیری را بر درمان مقدم می دانسته و دستورالعملهایی برای سلامتی و حفظ بهداشت توصیه کرده اند.. علاوه بر این با، شناخت و تشخیص علایم بیماری، شناسایی علت آنها و درمانبیماری ها و معرفی و توصیف داروهای مفید، در پیشرفت دانش پزشکی مسلمانان سهمی بسزا داشته اند. علاوه بر بیان بحث های نظری،رازی و زهراوی پیشگام طب عملی نیز به شمار می روند و با استفاده از ابزار و آلات، بسیاری از بیماری ها را مداوا کرده اند. بهره گیریاز ابزار و برخی از شیوه های طبابت ، از ابداعات ایندو به شمار می رود که پیش از آن در میان پزشکان مسلمان سابقه نداشته است.ایندو سهم بسزایی در پیشبرد علم طب و داروسازی و نیز انتقال آن به اروپا را برعهده داشتند.

کلیدواژه ها:

تمدن اسلامی ، طب ، اطباء ، زکریای رازی ، زهراوی