بررسی رابطه بین مکانیزم های حاکمیت شرکتی و درماندگی مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با گسترده شدن شرکت ها ومؤسسات مالی خطر جدایی مالکیت از مدیریت احساس می شود که می تواند شرکت را به سمت بحران مالی هدایت کند. نیاز به حاکمیت شرکتی (نظام راهبری شرکت) از تضاد منافع بالقوه بین افراد حاضر در ساختار شرکت ناشی می شود . در اینپژوهش سعی بر آن است تا میزان تأثیر نظام راهبری شرکت در جلوگیری از درماندگی مالی شرکت ها بررسی شود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در قلمرو زمانی تحقیق یک دوره زمانی 7 ساله از سال 1387 الی 1393 میباشد. وتعداد شرکت هاپس از بررسی و نمونه گیری غربال گری به 118 شرکت رسید. نتایج نشان می دهد که در حالت کلی، براساس مبانی نظری پژوهش انتظار می رود که سازوکارهای دورن سازمانی و برون سازمانی حاکمیت شرکتی بر درماندگی مالی شرکت تأثیر معناداری داشته باشند. در سطح اطمینان 95 %، نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های بدست آمده نشان می دهد که از بین سازوکار های درون سازمانی حاکمیت شرکتی، دوگانگی مدیر عامل بر درماندگی مالی شرکت تأثیر مثبت دارد در حالی که، مالکیت مدیریتی و اعضای مستقل هیأت مدیره بر درماندگی مالی شرکت تأثیر منفی دارند. در ارتباط با تأثیر اندازه هیأت مدیره بر درماندگی مالی شرکت نتایج معناداری بدست نیآمد. در رابطه با سازوکار های برون سازمانی حاکمیت شرکتی نیز نتایج نشان می دهد که تمرکز مالکیت نهادی بر درماندگی مالی شرکت تأثیر منفی دارد ولی در ارتباط با تأثیر سطح مالکیت نهادی بر درماندگی مالی شرکت رابطه معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

بازدارندگی ، مکانیزم حاکمیت شرکتی ، درماندگی مالی ، بورس اوراق بهادار تهران