بررسی عوامل موثر بر فقر روستایی در ایران

بررسی عوامل تأثیرگذار بر فقر در مناطق روستایی به عنوان یکی از مهم ترین کانون های فقر، مورد توجه سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه در ایران است. در پایان نامه حاضر، با به کارگیری روش همجمعی جوهانس - جوسلیوس رابطه بلندمدت و مدل تصحیح خطا که تغییرات کوتاه مدت متغیرها را به تعادل بلندمدت آن ها ارتباط می دهد، تأثیر عوامل موثر بر فقر روستایی برای دوره زمانی 1386-1361 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که افزایش سهم ارزش افزوده بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی، نرخ دستمزد نیروی کار بخش کشاورزی، سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و غیرکشاورزی و سهم اشتغال غیرکشاورزی از کل اشتغال در مناطق روستایی از عوامل موثر بر کنترل و کاهش فقر در مناطق روستایی می باشند، در حالی که نرخ تورم از عوامل افزایش فقر در مناطق روستایی به شمار می آید. تمامی این متغیرها دارای تأثیر معنی دار بر درصد فقرای روستایی بوده و نتایج نشان داده است که متغیر سهم ارزش افزوده کشاورزی از تولید ناخالص داخلی ارتباط قوی و قابل توجهی با کاهش فقر روستایی داشته است. اجرای برنامه های پنج ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گامی موثر در جهت کاهش فقر روستایی بوده است و همچنین بروز خشکسالی (1380-1377) و جنگ تحمیلی، فقر روستایی را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

فقر ، روستا ، کشاورزی ، هم جمعی جوهانسن - جوسلیوس ، مدل تصحیح خطا