یادگیری سازمانی، سازمان یادگیرنده: فرصت یا تهدید

اساس سازمان های نوین سازمان به منزله موجود زنده و انسان معنوی است. در حیطه سازمانی نیز، امروزه بقا یا زوال سازمان های پیشرو به نحوه انطباق مستمر آنان با تغییرات محیطی گسترده ای بستگی دارد که مدیریت برنامه ریزی شده قطعی دراز مدت بر آنها به دلیل تلاطمات و چالش های متعدد و الزام بر نوآوری و محدودیت زمان عملاً بیهوده است. بنابراین تمرکز و سرمایه گذاری دراز مدت در سازمان ها بر روی رشد و توسعه انسان ها بعنوان انسان معنوی مبنای بقاء و حرکت آنان را در چهار چوب مدل های جدید راهبری تغییر که براساس نظام های اثر بخش و نوین و همراه با خلاقیت و نوآوری که به جهت حضور موثر در بازارهای متنوع، متلاطم و متغیر، ساختاردهی و مهندسی مجدد شده اند، فراهم می سازد. این جاست که دو مفهوم یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده به عنوان یک فرصت و نه تهدید رخ می نماید. براساس مباحث نظری و مبتنی بر الزامات سازمان های نوین به این دو مفهوم بعنوان یک فرصت نگاه می شود. نتیجه اینکه در هر حالتی این دو مفهوم فرصتی هستند برای بقاء سازمان.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، سازمان یادگیرنده ، رهبری ، توسعه