مفهوم حقوقی آزادی در فراگرد ارتباطات

صنعت و فرهنگ ارتباطات در قرن حاضر، زیرساخت و سنگ بنای توسعه در جوامع قرار گرفته و بستری برای برقراری ارتباط میان انسانها، شرکت ها و کشورها می باشد. این بستر امروزه همانند جامعه فیزیکی به سان یک جامعه موازی که البته مجازی نیز هست، محیطی برای تبادل اطلاعات گردیده است. همانگونه که در جوامع انسانها بر اساس اراده مستقل و آزاد می توانند اندیشه های خود را در روابط خود با دیگران اعمال نمایند، در جامعه مجازی و فراگرد ارتباطات نیز از چنین حقی برخوردارند. اما چگونگی و حدود این حق همواره مورد مناقشات زیادی در محافل علمی بوده است. از آن روی بر آنیم تا با اتکاء به موازین حقوق بین الملل، تا حدودی مبانی این مهمترین اصل حقوق بشری را تبیین نماییم. نباید از نظر دور داشت که از لحاظ فلسفه علم، هر واژه ای علاوه بر معنی عرفی خود، حامل مفاهیمی است که در میان متخصصان آن علم از ارزش ویژه ای برخوردار می باشد. علم حقوق نیز از این جریان مستثنی نبوده و حتی در این شاخهای علمی، این واقعیت از عمق بیشتری نیز برخوردار می باشد. به عنوان مثال واژه مالکیت، واژه ای است که در عرف از دیدگاه مصادیق آن شناخته می شود که همین واژه در علم حقوق تعریف و بر اساس آن آثار خاص خود را داراست. واژه آزادی نیز چنین است. امروزه این عبارت یکی از پرکاربردترین عبارتی است که توسط آکادمیست ها و سایر فعالین عرصه حقوق و علوم سیاسی استعمال گردیده و این در حالی است که هنوز هم تعریفی حقوقی از آن به چشم نمی خورد. می دانیم که یکی از موارد استعمال این واژه، در حقوق ارتباطات و حقوق بین الملل ارتباطات می باشد و برای اینکه بتوانیم تعریفی حقوقی از آن به دست دهیم و یا حداقل مفهوم و مصادیق آن را روشن نماییم، می بایست آن را مورد بررسی قرار داده و با سایر دپارتمان های حقوقی به محک گذاشته تا از این رهگذر بتوانیم نقاط غامض آن روشن نماییم.

کلیدواژه ها:

آزادی ، حق ارتباط ، ارتباطات ، حقوق بین الملل