یادگیری سازمانی در دانشگاه فرهنگیان

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان دانشگاه فرهنگیان پردیس های خراسان شمالی بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی وجامعه آماری کارکنان دانشگاه فرهنگیان امام محمدباقر (ع) بودند. در پژوهش حاضر به علت کمی جامعه آماری حجم نمونه بصورت سرشماری از کل جامعه آماری به تعداد 62 انجام شد و در نهایت 49 پرسشنامه جمع آوری گردید. به منظور گردآوری داده ها از اعضای جامعه آماری از دو پرسشنامه استاندارد، یادگیری سازمانی، نیف و توانمندسازی، اسپریتزر استفاده شد. با توجه به اینکه سؤالات پرسشنامه استاندارد است و معرف ویژگی هایی است که محقق قصد اندازه گیری آنها را دارد درواقع آزمون دارای اعتبار محتوا است که این اعتبار توسط اساتید متخصص ودیگران تأییدشد. آزمون، مقدار ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه یادگیری سازمانی 0/871 و برای پرسشنامه توانمندسازی 0/938 بدسدت آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 20 SPSS،lisrel استفاده شده است. در این پژوهش از آمار توصیفی، جهت بررسی و مقایسه اطلاعات جمع آوری شده و از آمار استنباطی برای آزمونهای آماری مختلف مانند آزمون فریدمن، آزمون مقایسه چند جامعه استفاده شد. براساس نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس برای تحصیلات کارکنان و سابقه خدمت کارکنان، میزان F مشاهده شده در خصوص توانمندسازی در سطح 0/05 معنادار نبوده است. بنابراین بین توانمندسازی کارکنان به تفکیک رده ی تحصیلات و تفکیک رده ی سابقه خدمت اختلاف معناداری وجود ندارد بنابراین فرض H0 پذیرفته می شود. همچنین یافته های آزمون تحلیل عاملی نشان داد که بین کار و یادگیری تیمی و توسعه شایستگی با توانمندسازی رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس های خراسان شمالی ، کارکنان ، یادگیری سازمانی ، یادگیری