بررسی تأثیر بازارگرایی مدیران بر ایجاد مزیت رقابتی در چارچوب الگوی هوشمندی رقابتی(نقش میانجی هوشمندی رقابتی و کانون سازمان)(مطالعه موردی: شهرک های صنعتی استان مازندران)

افزایش عوامل تعیین کننده در بازار، حضور رقبای قدرتمند متعدد، تغییر مداوم سلایق مشتریان و افزایش سطح انتظارات آنها، شرکتهای تجاری را با مخاطرات عمیقی روبرو نموده است. بنابراین امروزه داشتن توان رقابتی اساس بقای شرکتهاست. هدف این تحقیق نیز بررسی تأثیر گرایش به بازار مدیران شهرک های صنعتی استان مازندران بر ایجاد مزیت رقابتی شرکت هایشان در چارچوب الگوی هوشمندی رقابتی است. جامعه ی آماری شامل 113 تن از مدیران منتخب از 85 شرکت موجود در شهرک های صنعتی استان مازندران است که از سه منطقه ی شرق، مرکز و غرب به روش خوشه ای نمونه گیری، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفته اند. ابزار این تحقیق پرسشنامه ی استانداردی است که روایی سازه داشته و پایایی 98 درصدی آن نشانگر قابلیت اعتماد بالای آن است. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نرم افزار لیزرل حاکی از آن است که بازارگرایی مدیران از طریق متغیر میانجی پایش هوشمندی رقابتی منجر به کسب و حفظ مزیت رقابتی می شود. اما متغیر کانون سازمان تأثیر مستقیم و معناداری بر مزیت رقابتی نداشته است. مطابق نتایج پژوهش، پیشنهاد می شود مدیران شرکت های مذکور برای رسیدن به مزیت رقابتی دو متغیر مهم پایش هوشمندی رقابتی و کانون سازمان شرکت های خود را در راستای گرایش به بازار تقویت کنند.

کلیدواژه ها:

گرایش به بازار ، پایش هوشمندی رقابتی ، کانون سازمان ، مزیت رقابتی