شناسایی و رتبه بندی ریسکهای پارک خوشه ای با استفاده از روش های چپ و راستچن و هوانگ و روش میانگین رتبه بندی شده یکپارچه (GMI)

در سالهای اخیر، پارک های خوشه های صنعتی توجه تحلیل گران صنعتی و اقتصادی را به خود متمرکز کردند، زیرا خوشه های صنعتی دلیل اصلی برای رشد اقتصادی و کسب موفقیت مناطق اقتصادی خاص میباشند. این مقاله به شناسایی ریسکهای پروژه های پارک های خوشه های صنعتی با استفاده از روش دلفی و سپس اولویت بندی این ریسکها براساس تئوری منطق فازی با روشهای چپ و راست چن و هوانگ و روش GMI پرداخته و سپس این دو روش رتبه بندی با هم مقایسه شدند. این اولویت بندی مشخص میکند که در هنگام تشکیل و فعالیت پارکهای خوشه ای، کدام ریسکها بیشترین اهمیت وزنی را دارند و یا اینکه احتمال وقوع کدام ریسک بیشتر است تا اقدامات پیشگیرانه مناسب نسبت به آن ها اتخاذ گردد.از آنجایی که پیشرفت اقتصاد یک منطقه از مزایای دولتی و ملی به حساب می آید و اینکه خوشه های صنعتی نیز به این امر کمک میکند، لذا شناسایی عوامل تهدیدزای خوشه های صنعتی در هنگام تشکیل و فعالیتش و همچنین درک اولویت این ریسکها و عوامل، از اهمیت بسزایی برخوردار است. نتایج این تحقیق مشخص کرده که چهارده ریسک شناسایی شده و ریسک حمایت ناکافی از سیستم خدمات خوشه ای از تمام ریسکهای دیگر مهمتر بوده و اولویت بالاتری دارد.

کلیدواژه ها:

خوشه های صنعتی ، دلفی ، رتبه بندی ریسک ها ، روش میانگین رتبه بندی شده یکپارچه (GMI) ، روش رتبه بندی فازی چپ و راست چن و هوانگ ، تئوری مجموعه فازی