تعیین اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از حل تعارض در زوجین

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از حل تعارض در زوجین انجام گرفته است. روش این تحقیق براساس طرح، تحقیق نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که با استفاده از روش تحقیقات میدانی به جمع آوری داده ها پرداخته است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن می باشد که تعداد زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن براساس فراخوانی که در دانشکده مربوطه زده شد، تعداد 30 زوج یعنی 60 نفر مراجعه کننده در سال 1391 میباشد. از بین آنها از طریق مشاوره تعداد 18 زوج که مشکلات بیشتری داشته اند، بصورت گمارش تصادفی در دو گروه 9 نفری کنترل و آزمایش قرار گرفته اند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. برای تعیین اثر بخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از حل تعارض در زوجین از آزمون های لوین، کلموگروف - اسمیرنف، تحلیل کواریانس یک متغیری (انکوا)، تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شده است. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش با توجه به میانگین رضایت از حل تعارض در زوجین گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین زوجین گروه گواه، موجب افزایش رضایت از حل تعارض در زوجین گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، کوتاه مدت ، خود نظم بخش ، رضایت ، حل تعارض ، زوجین