بررسی اثر سبزینگی بر آسایش حرارتی در فضاهای بیرونی اقلیم گرم و خشک (مورد پژوهی: بخشی از بافت شهر جدید لار)

دستیابی به آسایش حرارتی در فضاهای بیرونی، یکی از گام های اساسی جهت خلق فضاهایی حضور پذیر است و افزایش حضور عابران پیاده در فضای شهری، علاوه بر اثر چشمگیری که بر سلامت ایشان خواهد داشت، در فضاهای شهری، رونق اقتصادی و در فضاهای محله ای، تقویت شبکه روابط اجتماعی و امنیت را با خود به ارمغان خواهد آورد؛ پژوهش حاضر، در پی بررسی حضور درختان، بعنوان یک عامل تلطیف کننده شرایط حرارتی در اقلیم گرم و خشک بوده و بدین منظور، شرایط حرارتی بخشی از بافت شهرجدید لار را، در شرایط وجود و عدم وجود درختان با یکدیگر مقایسه میکند. در پژوهش حاضر، از مدل نرم افزاری ENVI-met، به منظور مدل سازی و همچنین شبیه سازی بافت شهر استفاده شده است. به منظور اعتبارسنجی مدل نرم افزاری نیز، داده های هواشناسی (دمای هوا و رطوبت نسبی) به مدت یک هفته از 20ام الی 26ام آذرماه سال 1395، از ساعت 9 الی 15 ، در بخشی از بافت شهر جدید لار، اندازه گیری شده است. جهت ارزیابی حرارتی این بافت‎ نیز، از شاخص دمای معادل فیزیولوژیکی (PET) استفاده شده‎است. نتایج شبیه سازی، حاکی از اثر تعیین کننده‎ی عامل پوشش گیاهی در بهبود شرایط حرارتی معابر عمومی است بگونه ای که در برخی نقاط، دمای معدل فیزیولوژیکی تا 8.5 درجه سانتیگراد کاهش یافته است. لذا می توان بهره گیری از پوشش گیاهی را بعنوان یکی از راهبردهای همساز با اقلیم جهت تعدیل شرایط حرارتی در اقلیم گرم و خشک بکار گرفت.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی در فضاهای بیرونی ، دمای معادل فیزیولوژیکی ، اقلیم گرم و خشک ، شهرجدید لار ، ENVI-met