گذری برمعیارهای طراحی مدارس شناختی با رویکرد معماری ایرانی

آموزش به هر گونه فعالیت یا تدبیر تعیین شده ای گفته میشود که هدف آن ایجاد یادگیری در یادگیرندگان است لذا موضوعیست بسیار ضروری که بشر به آن نیاز دارد ودر کشورهای مختلف دنیا مسئله ی خیلی مهمی است چرا که همواره، همراه با مشاهده وتجربه ادغام شده و همچنین تمرکز ویژه ای بر هوشمندسازی سیستم های آموزشی دارد. حال اینکه نظام آموزشی ایران با استانداردهای کیفی آموزشی در سطح قابل قبولی قرار ندارد وشاخصه هایی همچون هدفمندسازی، انسجام وپویایی در آن دیده نمیشود.بنابراین میخواهیم در این مقاله به استخراج یکسری معیارها برای ارتقاء سطح کیفی آموزش با رویکرد شناختی بپردازیم. لذا هدف مااز پژوهش انجام شده گذری بر رویکردهای آموزشی وبررسی معیارهایی به لحاظ کالبدی، محتوای آموزشی است که بتوانیم در این راستا، فضایی زنده وپویا خلق کنیم که بتواند در کیفیت فعالیت های آموزشی وتربیتی دانش آموزان ایفای نقش کند.بر این اساس طراحی فضای آموزشی از ضرورت های علوم شناختی در راستای افزایش میزان یادگیری و ایجاد خلاقیت در کودکان بشمار می رود. و همچنین نتایج نشان دهنده ی این است که استفاده از فرم های منحنی، رنگ پردازی های مناسب با روانشناسی کودک، تفکیک فضاهابر اساس گروه های سنی، ارتباط مناسب بین فضاهای درون و بیرون، استفاده از فضاهای باز به عنوان مکان آموزشی واستفاده از هوش های چند گانه میتواند باعث ارتقاء سطح کیفی آموزش وخلاقیت بیشتر در کودکان شود .