بررسی ابعاد کیفیت محیط بافت فرسوده شهری (مطالعه موردی محله اسحاق بیگ شیراز)

همزمان با پدیدار شدن بحران های محیطی، کیفیت محیط سکونت بخشی از مفهوم کلی کیفیت زندگی شناخته شده این مفهوم به مثابه بازتابی از تمام جوانب احساس رفاه فردی، شامل همه متغیر های است که بر رضایت مندی انسان موثر است. ضعف دسترسی، ناپایداری و چهره نا زیبای بناها، کمبود استانداردها و سرانه های کاربریها و ... بخشی از مشخصات بافت های فرسوده در شهرهای کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته است. در این راستا چرخه پیوسته و سیستمی مشکلات شهر حکایت از آن دارد که عقیم ماندن مسائل ، خود زایایی مشکلات و مسائل متعدد بعدی است. با توجه به ضرورت و اهمیت بررسی کیفیت محیطی در بافت فرسوده، این مقاله به بررسی کیفیت محیط در چارچوب 13 شاخص (دسترسی و ارتباطات، محیط زیست شهری، تسهیلات شهری، شبکه معابر، تعاملات اجتماعی، محیط اجتماعی، امنیت اجتماعی، تفریحی، کارکرد اقتصادی و خدماتی، حفظ هویت شهر، خوانایی بافت، احساس تعلق به محیط، نظم، مشارکت اجتماعات محلی) در بافت فرسوده محله اسحاق بیگ واقع در منطقه 8 شهرداری شیراز پرداخته است. از آنجا که هدف این مقاله در واقع بررسی کیفیت محیط در بافت فرسوده محله اسحاق بیگ بر مبنای شاخص های کیفیت محیطی است لذا روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی- تحلیلی و مقاله از نوع کاربردی می باشد. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز از روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پرسش نامه و برداشت محیط در این مقاله نشان دهنده این است که کیفیت محیط در بافت فرسوده محله اسحاق بیگ در سطح نازلی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط ، بافت فرسوده ، محله اسحاق بیگ ، شیراز.