بررسی قوانین جرایم زیست محیطی در نظام های مالیاتی ایران

یکی از معیارهای فرایند توسعه پایدار، توجه به مسایل زیست محیطی و حفاظت از محیط زیست است. استفاده از ترکیبی از ابزارهای سیاستی و مالیاتی از جمله راهکارهایی هستند که می توانند جهت دستیابی به اهداف حفاظت از محیط زیست و کاهش اثرات زیان بار فعالیت های اقتصادی بسیار موثر باشند. بر همین اساس در قلمرو قانون اساسی و قوانین عادی کشور، قوانین و مقررات متعددی تدوین، تصویب و به اجرا گذاشته شده است. لذا در این مقاله سعی شده است برنامه های مالیاتی و جرایم زیست محیطی مرتبط به آلودگی آب در سه برنامه سوم، چهارم و پنجم توسعه کشور مقایسه شود. به همین منظور نحوه گرفت. بررسی های انجام شده نشان داد که اجرای این قانون میزان آلودگی را کاهش داده است. اما با وجود علمی بودن و حتی اثرگذار بودن قانون 104 برنامه توسعه، این قانون در برنامه پنجم توسعه حذف شده است و به جای آن از قانون مالیات بر ارزش افزوده استفاده می شود. در این قانون بر مبنای میزان تولید، مالیات تعیین می شود و به دلیل اینکه سختی های محاسبات آماری را به همراه ندارد اجرایی تر خواهد بود ولی مشکل اینجاست که این نوع عوارض نه تنها از لحاظ علمی مناسب نمی باشند بلکه هیچ گونه ابزار تشویقی برای کنترل آلودگی صنایع آلاینده را با خود به همراه ندارد.

کلیدواژه ها:

قوانین ، جرایم زیست محیطی ، آلودگی آب ، نظام مالیاتی ایران ، برنامه های توسعه