خلاقیت و نوآوری، مولفه ای برای کارآفرینی در صنایع دستی (مطالعه موردی: دست بافته های عشایری)

هنرهای سنتی و صنایع دستی، نمودی از میراث هنری و داشته های فرهنگی است و دست بافته های عشایری بخشی از این میراث هنری و فرهنگی است. از این منظر، توجه به هنرهای سنتی و صنایع دستی بومی، قومی و کاربردی و از ابعاد مختلف حایز اهمیت و ضرورت است. این اهمیت از دو بعد قابل توجه است: میراث فرهنگی ، به عنوان بخشی از هویت ملی و تمدنی- که همواره در ایران و جهان مورد ستایش و تکریم بوده اند و جنبه ی اقتصادی و کاربردی - که همواره بر کارآفرینی و درآمدزایی- استوار بوده است. کارآفرینی بومی ، در زمینه هنرهای سنتی و صنایع- دستی و به ویژه دست بافته های عشایری، مهمترین راهکار برای برون رفت از فراموشی و اضمحلال این نوع از هنرهای برای برون رفت از فراموشی و اضمحلال این نوع از هنرها و صنایع است که به دلیل تغییر شیوه و بستر زندگی، درحال نابودی است. ضمن این که، مقوله ی کارآفرینی خود مستلزم رعایت و اهتمام به عنصر خلاقیت و نوآوری به عنوان یکی از معیارها و شاخص های حیاتی برای ماندگاری و درآمدزایی هنرهای سنتی و صنایع دستی (دست بافته های عشایری) به شمار می رود. نوآوری و خلاقیتی که می بایست در راستا و هم سویی با نیاز و سیلقه ی مخاطبان و بازار از طریق کاربردی نمودن این هنرهای و صنایع، باشد. نوع و روش تحقیق: این مقاله به لحاظ هدف از نوع تحقیق های بنیادین و روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. شیوه ی گردآوری اطلاعات نیز، کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، نوآوری ، کارآفرینی ، صنایع دستی ، هنرهای سنتی ، دست بافته های عشاری