معماری پایدار و مفاهیم آن در معماری سنتی ایران (نمونه موردی: روستای قلعه نو)

کاهش بحران های تغییر اقلیم، تقلیل منابع و آلودگی محیط زیست که ناشی از سبک زندگی و نحوه فعالیت های انسانی است، به عنوان مهمترین چالش های جهانی در دنیای کنونی مطرح شده اند. فعالیت های نابهنجار معماری، شیوه های ساخت و ساز و سبک زندگی در بناهای متداول، سهم عمده ای در بروز بحران های مذکور داشته است. از این جهت، ابداع ایده ها و اتخاذ راهکارهای موثر در بهبود وضع موجود، در راس اهداف برنامه های توسعه معماری قرار گرفته و مجموعه اندیشه ها و اقدامات مرتبط با این نوع معماری، با عنوان ((معماری پایدار)) شناخته شده است. بنابراین، شناخت معماری سنتی ایران به عنوان جلوه ی کامل معماری پایدار حایز اهمیت است. این تحقیق از روش توصیفی – تحلیلی استفاده شد. آنچه در بافت قدیمی روستای، بخصوص در حاشیه ارگ، می توانست در صرفه جویی مصرف انرژی موثر باشد، وجود اصل در معماری سنتی منطبق با اقلیم، و نتیجتا استفاده از مصالح مطلوب آن محیط است. اما در حال حاضر رعایت مقررات و استانداردهای ساختمانی، براساس تکنولوژی جدید منطبق با اقلیم و بهره گیری از مصالح موجود و متداول، می تواند تا اندازه ای کاهش دهنده مصرف انرژی در بافت های مسکونی باشد. در شهرهای بزرگ و پرجمعیتی مانند تهران، قبل از پرداختن به نحوه استانداردکردن مسایل فنی و از این طریق به صرفه جویی در مصرف انرژی دست یافتن، باید به مسایل کلی تری توجه کرد. و با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی و اقلیمی روستای قلعه نو و عوامل دیگر بخصوص جهت وزش باد می توان، روند طراحی شهری را اصلاح و نحوه قرارگیری ساختمان ها شد.

کلیدواژه ها:

معماری ، سنتی ، پایدار ، مفاهیم ، ایران ، روستای قلعه نو