بررسی تاثیر زمینه گرایی در طراحی موزه خاک جهت شناخت و حفظ محیط زیست

معماری هنری کهن و نمایانگر هویت دیرین هر قوم و ملتی است، با نگاهی جزئی به شهر و محل سکونتمان می توان به این مهم پی برد، که این هنر از مسیر پیشین خود خارج شده است. ساخت و سازهای بی رویه و غیر اصولی، بدون توجه به زمینه، بستر طراحی و ساختمان های اطراف، باعث ناهماهنگی سیمای شهری و همچنین نابودی محیط زیست و منابع طبیعی می شود. خاک یکی از منابع ارزشمندی که همچون آب و هوا در معرض آلودگی و نابودی است، که متاسفانه سالانه مقدار زیادی از آن صادر و یا به خاک مرده تبدیل می شود. برخی از این مشکلات ریشه در عدم آگاهی مردم نسبت به زیست محیط دارد. در پژوهش حاضر، ابتدا با استفاده از روش کتابخانه ای اطلاعات مربوط به مفهوم معماری زمینه گرا، اصول، ویژگی های آن و همچنین تاثیر موزه به عنوان یک نهاد فرهنگی در ارتقاء سطح دانش جامعه، جمع آوری شده، سپس با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی و تجزیه و تحلیل مفاهیم جمع آوری شده، پرداخته شده است. - در نتیجه به کارگیری زمینه گرایی در معماری و شهرسازی به عنوان رویکردی که توجه ویژهای به محیط زیست و بستر طراحی دارد، می تواند به بهبود سیمای شهر، ساخت بناهایی متناسب با محیط زیست و برقراری توازن بین انسان، فضای معماری و محیط زیست کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، بستر طراحی ، موزه ، خاک ، محیط زیست