مفهوم شناسی تطبیقی خود شیفتگی از منظر منابع اسلامی(قرآن و نهج البلاغه) و رواشناسی

خود شیفتگی نوعی اختلال شخصیت می باشد که با الگویی از خود نمایی٬ تکبر٬ نیاز به تحسین شدن و فقدان حس همدلی مشخص می شود.جهت برر سی مفهوم خود شیفتگی در قرآن کریم ونهج البلاغه کلمه ی خود پ سندی که بیشترین نزدیکی معنایی را با خود شیفتگی دارد ومترادفهای عربی این کلمه به روش مرور منابع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ،حاکی از هم خوانی کامل مفاهیم موجود در قران کریم و نهج البلاغه با یافته های علمی بود. وحکمتی از حکمتهای موجود در قران ونهج البلاغه که دریای بیکران دستورات الهی برای سعادت بشریت می باشند مورد بررسی و تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، خودپسندی ، قرآن کریم ، نهج البلاغه ، روانشاسی