تعیین اثربخشی قصه درمانی بر رفتارهای تکانشی دانش آموزان کم توان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی در آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز

سابقه و هدف: برای بسیاری از افراد دوره نوجوانی با تعارض ها و تنش هایی با والدین و سایر بزرگسالان همراه است.این تعارض ها به بروز رفتارهای تکانشی و وابسته به خلق منجر می شود که این رفتارها ناخوشایند بوده و فرد را از اهداف خود و بهزیستی سالم دور می نماید . اگر نوجوانان ، به کم توانی ذهنی دچار باشند این مشکل بیشتر به آنان آسیب می زند و لازم است تا با روش هایی مهارتهای اجتماعی مربوط به آن آموزش داده شود. برهمین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی قصه درمانی بر رفتارهای تکانشی نوجوانان کم توان ذهنی است.مواد و روش ها : پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری آن دانش آموزان کمتوان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی در آموزشوپرورش ناحیه سه شیراز هستند.از بین تمامی این دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون بود که نمرات آزمودنی ها در پرسش های سی ام تا چهل و یکم به رفتارهای تکانشی اختصاص داشت و همان پرسش ها در نظر گرفته شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت تاثیر قصه درمانی قرار گرفتند اما گروه گواه مداخله ای را دریافت نکردند. داده های پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 و با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. نتیجه گیری : یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت به دست آمده در میانگین پسآزمون گروه آزمایش نسبت به پی شآزمون معنادار نبود و فرض صفر تایید شد. بنابراین نمیتوان اظهار کرد که قصه درمانی باعث کاهش رفتارهای تکانشی در دانش آموزان جامعه آماری این تحقیق می شود.

کلیدواژه ها:

رفتارهای تکانشی ، قصه درمانی ، کم توانی ذهنی