نوآوری در راستای توانمندسازی و ارتقای کیفیت و بهره وری در سازمان (با تکیه بر اصول مدیریت اسلامی)

نوآوری، مهم ترین اصل و ویژگی برجسته یک سازمان و موجب پویایی آن است. هیچ سازمانی به پیشرفت های علمی و دستاوردهای کاربردی دست نمی یابد، مگر اینکه همواره خود را بازسازی کند و در اندیشه نوسازی شیوه هایی آموزشی و توانمندسازی اش باشد. فرهنگ، محیط سازمانی، نیروی انسانی، روش های مدیریتی و سامانه های نگهداری سازمان، همه و همه در این روند اثرگذار خواهند بود. از همین روست که دانش در حوزه های گوناگون در حال پیشرفت و به روز شدن است و هر ساله نظام های آموزشی پیشرفته تری جایگزین نظام های آموزشی کهنه ناکارآمد می شوند.در این راستا، اصول ثابتی هم هستند که همواره می شود به آنها تکیه کرد؛ یکی از این مبانی بنیادین، آموزه های وحیانی هستند که در دو چهره کتاب مقدس و روایات رخ می نمایند.از سویی نیز توجه نظام مند به ساز و کارهای بهبود آموزش و یادگیری برای بهینه سازی و ارتقای فناوری و مدیریت سازمان، از ضروری ترین شیوه های مدیریت سازمانی است. این سازوکارها در نگاهی هدفمند، مهم ترین سرمایه سازمان را که نیروی انسانی است، انگیزه مند می کند و راه را برای دستیابی به اهداف سازمان هموار می سازد. در این شرایط، هر فرایندی که موجب آگاهی و ارتقای توانمندسازی نیروی انسانی شود، سرمایه افزاست و نتیجه آن به طور مستقیم در کیفیت و کمیت خدمات نمودار می شود. آموزش نیز در این فرایند نقش کلیدی دارد، چندان که کلید توسعه پایدار به شمار می رود، آن هم در سازمان آموزش و پرورش که محور اصلی آن شیوه های یادگیری است ، بنابراین به تدوین برنامه های آموزشی و اجرای دوره های یادگیری کوتاه مدت که قابلیت های فناوری و تخصصی را افزایش دهد باید پرداخت که نقش مهمی در توانمند سازی و یافتن و پیاده سازی نوآوری ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، سازمان ، آموزش و پرورش ، فرهنگ اسلامی ، مدیریت قرآنی ، ارتقای کیفیت و بهره وری ، توانمندسازی ، سازوکارهای بهبود آموزش و یادگیری