ارزیابی طرح بهینه تقویت اتصال ساده تیر به ستون با نبشی انعطاف پذیر براساس شکل و موقعیت و تعداد سخت کننده ها

اتصال ساده تیر به ستون با نبشی نشیمن انعطاف پذیر به عنوان یکی از اتصالات پرکاربرد در ساختمان های فولادی بوده که به دلیل راحتی در طراحی و اجرا و انعطاف پذیری بالا در اکثر طرح های ساختمانی مورد استفاده می باشد. استفاده از این نوع اتصال برای نیروهای اتصال زیاد مناسب نبوده ولیکن ممکن است اشتباهات طراحی و یا افزایش بار اتصال به علل مختلف از جمله تغییر کاربری به هر حال در طول عمر مفید سازه محتمل باشد. لذا نیاز به ارایه طرح مقاوم سازی این نوع اتصال احساس می گردد. در این خصوص استفاده از سخت کننده به عنوان گزینه ای مناسب بوده که تعداد و موقعیت و شکل آن بر رفتار اتصال تاثیرگذار است. در این پژوهش تاثیر تعداد و شکل و موقعیت سخت کننده بر مقادیر تنش ماکزیمم اتصال با استفاده از روش اجزای محدود و مدلسازی با نرم افزار ABAQUS بررسی گردید. نتایج این پژوهش که به صورت پارامتری انجام گردید نشان داد که استفاده از تنها یک سخت کننده مربعی یا ذوزنقه ای شکل در پایین و بالای اتصال به صورت توام بهینه ترین نتایج را در بر داشته که به لحاظ اجرایی استفاده از سخت کننده مربعی در این خصوص توصیه می گردد . همچنین نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از دو سخت کننده منجر به افزایش تنش ماکزیمم شده که نامطلوب است و استفاده از سه سخت کننده تاثیر چندانی را بر نتایج نداشته کمااینکه غیر اقتصادی و غیر منطقی نیز می باشد.

کلیدواژه ها:

اتصال ساده ، سخت کننده ، تنش ماکزیمم ، روش اجزای محدود ، نرم افزار .ABAQUS