کارآفرینی از نگاه علم حقوق

کارآفرینی پروسه ای که موجد ارزش آفرینی و به عنوان رگ حیات توسعه بشر مطرح است و هدف از آن نیل به رفاه و عدالت وسعادت بشری با اتکا به قوه خلاقیت، فکر آفرینی و نوآوری است و شخص کار آفرین همه این نتایج ارزشمند را با خصوصیاتش (کهمنحصر به فرد است) به نتیجه می رساند و علم حقوق که غایتش رفاه ، سعادت و عدالت بوده و حقوقدانان نیز مجری این مهم است،وجه اشتراکات و تعاملات بسیاری با علم کار آفرینی و فکر آفرینی خلاقیت و نوآوری به عنوان ارکان آن دارد و نهادینه کردن اینفرهنگ و سبک در حوزه های مختلف رشته حقوق نتایج بسیار اثرگذار به هدف و ارزشمندی برای اهداف غایی کار آفرینی دارد. چهدر بحث کار آفرینی به معنای اعم که شامل: خلق ایده های جدید، خلاقیت، فکر آفرینی و نوآوری در پروسه تکوین و تدوین قاعدهحقوقی تا مراحل تصویب، اجرا، تفسیر، صدور حکم و موضوعات مرتبط و یا کار آفرینی به معنای اخص که شامل : ایجاد فرصت هایکسب و کار جدید و اصلاح شیوه ها و خلق خدمات بدیع که دارای ارزش هست شایان توجه است. در این مقاله به این سوال پاسخداده می شود که چه وجوه اشتراکی بین علم حقوق و کار آفرینی وجود دارد و چگونه علم حقوق با این همه گستره زیر شاخه هایشمی تواند از علم کار آفرینی در تحقق متعالی غایت خود تغذیه و بهره وری نماید و به عنوان مصداق چند نمونه در حقوق ملی و رایصادره در قضایای بین المللی و نیز قوانین تدوینی کشورها در حوزه سرمایه گذاری خارجی و حقوق تطبیقی به صورت کلی با بحثخلاقیت و نوآوری تحلیل و تطبیق شده و بر اساس نتایج این تحقیق بنا بر ضرورت تغییر خلاقانه و حفظ پویایی و پایایی قانون علیالخصوص در مباحث مرتبط سرمایه گذاری خارجی و بین المللی اقتصادی باید یک کارشناس حقوق و علی الخصوص حقوق دانان درحوزه های مختلف قالب و محتوای کاری و تخصصی و مطالعات حقوقی با ذره بین نوآورانه و خلاقانه کار آفرینانه به موضوع نگریستهو به نکته های آرمانی نهادین شده این علم به شکل تصاعدی دست یابند.

کلیدواژه ها:

کار آفرین و فکر آفرینی ، علم حقوق ، خلاقیت و نوآوری ، رفاه و عدالت ، شکستن ، شیوه های کلیشه ای ، پروسه تکوین قاعده حقوقی