جهانگردی پایدار و حفاظت از محیط زیست

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 833

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EPCM02_075

تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1394

چکیده مقاله:

مقدمه و اهمیت موضوع: امروزه گردشگری یکی از بخش های اجتماعی- اقتصادی و از مؤلفه های عمده تجارت بین المللی بوده که به عنوان بزرگترین و متنوع ترین صنعت مطرح کشورهای پیشرفته و درحال توسعه دنیای امروز محسوب می شود. جهانگردی پایدار و محیط زیست دید گاه جدیدی است از دانش جهانگردی معاصر با تأکید بر حفاظت از منابع طبیعی و اصل توسعه پایدار که مهمترین شاخص آن، عدم تغییرات زیست محیطی در کنار عوامل انسان ساخت می باشد و با توجه به مشکلات اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی جوامع کنونی زیر ساخت ها و صنعت حمل و نقل می بایست به گونه ای طراحی و اجرا شوند که از این ره آورد تغییرات یا آسیب جبران ناپذیری را به محیط زیست وارد ننماید. این پژوهش با هدف بررسی و نقش توریسم در صنعت جهانگردی و خسارتهایی که توسط گردشگران (آثار منفی) برمحیط زیست وارد می شود را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. مواد و روشها: این مطالعه بر اساس روش کتابخانه ای، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران و نیز روش تحلیلی با مشارکت و همکاری تشکل ها و سازمانهای مردم نهاد (NGO) از سال ۱۳۹۳-۱۳۸۸ و همچنین اقتباس و برداشت از نقطه نظرات و فاکت های ارائه شده در همایش ها و سمینارهای مرتبط با موضوع این تحقیق با توجه به حضور اینجانب به عنوان راهنمای تور داخلی در آژانس های هواپیمایی برای گذرندان واحدهای دانشگاهی در رشته جهانگردی و گردشگری انجام پذیرفته است. نتایج و بحث: بسیاری از گردشگران تمایل دارند از مکان های جدیدی بازدید نمایند که بکر و دست نخورده باشد و شاهد مشکلات زیست محیطی نباشند. یکی از مهمترین شرایط جهت ایجاد توسعه گردشگری پایدار، حمایت سیاسی و دولتی همراه با برنامه ریزی دقیق و مدیریتی صحیح و توجه به جایگاه سیستم حمل و نقل و نقش سازمان هایی مانند سازمان حفاظت از محیط زیست، سازمان پسماند و بازیافت و سازمان جنگلها مراتع و آبخیزداری کشور در این صنعت است که می تواند به عنوان ابزاری در جهت توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حفاظت از تنوع زیستی و محیط زیست مدنظر قرار گیرد. نتیه گیری: یکی از تکنیک های اساسی که امروزه در برنامه ریزی جهانگردی باید به آن توجه شود ظرفیت تحمل است. یعنی حداکثر افرادی که می توانند از مکانی استفاده کنند بدون آنکه اثر ناخوشایندی بر جامعه، اقتصاد، فرهنگ و خصوصاً محیط زیست آن منطقه وارد آید. بدون ارتقاء فرهنگ عمومی جامعه به ویزه در ارتباط با ایجاد تشنج و ناآرامی برای حیات وحش و تولید انواع آلودگی ها و تغییرات زیست محیطی نقش مؤثری در کاهش توسعه پایدار دارد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فرحناز بنی عامریان

کارشناس ارشد آموزش محیط زیست