برهم کنش تنش زیست محیطی کم آبی و کاربرد اسید سالیسیلیک بر اجزای عملکرد عدس

به منظور بررسی اثرات محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر اجزای عملکرد چند ژنوتیپ عدس در دو شرایط آبی و دیم در بهار و تابستان سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اصلی (A) آبیاری در دو سطح شامل آبیاری کامل و بدون آبیاری (دیم)، عامل فرعی (B) اسید سالیسیلیک در سه سطح شامل صفر (آب مقطر)، 0/5 و 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک و عامل فرعی فرعی (C) رقم در چهار سطح شامل رقم محلی سوریه، لاین (L(1278، لاین (PI(299170 و رقم محلی کردستان بود. نتایج نشان داد در میان اجزای عملکرد دانه، تعداد غلاف بارور در بوته بیشترین تأثیر پذیری را از کاربرد اسید سالیسیلیک داشت به طوری که تیمار 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک موجب افزایش 44 درصدی تعداد غلاف بارور در بوته نسبت به شاهد (عدم کاربرد اسید سالیسیلیک) گردید.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، اسید سالیسیلیک ، دیم ، اجزای عملکرد ، عدس