جداسازی و تشخیص دو گونه استافیلوکوس از آب های شور استان گلستان

زمینه و هدف مطالعه: دریاچه های شور با محدوده شوری نزدیک به آب دریا، محیط های پرشور بوده اما اغلب دارای طیف وسیعی از عوامل میکروبی می باشند. هدف از این مطالعه جداسازی باکتری های هالوفیل و بینهایت هالوفیل از آب های شور اینچه برون، آلماگل، آجی گل با دو روش بیوشیمیایی و مولکولی و همچنین مقایسه کارایی این دو روش می باشد. روش کار: در سال 1394، از 3 دریاچه اینچه برون، آلماگل و آجی گل، تعداد 51 نمونه (هر کدام 17 نمونه) از مناطق مختلف با EC و pH متفاوت جمع آوری شد. این ایزوله ها بر روی محیط کشت انتخابی Saline nutrient broth کشت داده شدند. ایزوله ها براساس مورفولوژی کلنی و سلول بررسی شدند. مورفولوژی کلنی ها با تاکید بر تولید پیگمان، اندازه کلنی و کدورت تعیین شدند. این خصوصیات از طریق رشد کشت ها در EC، pH و غلظت نمک اپتیمم انجام شد. تست های بیوشیمیایی کاتالاز، ژلاتیناز، آمیلاز، اکسیداز، سیترات، اوره آز، ایندول، وژسپروسکویر، تخمیر/اکسیداسیون (لاکتوز، سوکرز، دکستروز) و روش مولکولی (PCR ژن کروموزومی tuf) انجام شد. نتایج: براساس تستهای بیوشیمیایی و روش مولکولی تعداد 20 ایزوله هالوفیل و بی نهایت هالوفیل از آبهای شور اینچه برون، آلماگل، آجی گل جداسازی شد که فراوانترین گونه استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس با 9 مورد، پس از آن استافیلوکوکوس کپیتیس مشاهده شد. با مقایسه روش بیوشیمیایی و مولکولی مشاهده شد که تست های بیوشیمیایی در 9 مورد قادر به تشخیص گونه نبودند و براین اساس، روش مولکولی به نسبت روش بیوشیمیایی از کارایی بالاتری برخوردار می باشد. نتیجه گیری کلی: محیط های پرشور بعلت سختی شرایط زندگی، از تنوع زیستی کمتری نسبت به محیطهای معتدل برخوردارند؛ اما از نظر حضور میکروارگانیسم های نمک دوست و تحمل کننده نمک، تنوع بالایی دارند و انواعی از نمک دوست های نسبی و تحمل کننده های نمک در این محیط ها وجود دارند.

کلیدواژه ها:

اینچه برون ، آجی گل ، آلماگل ، tuf ، استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس ، استافیلوکوکوس کپیتیس