پراکنش مکانی توده های جنگلی کمتر دست خورده در سطح شهرستان بانه

توده های بکر و پارسل های شاهد به عنوان منبع مهمی برای کسب اطلاعات در مورد پویای و تحول جنگل محسوب شده و اطلاعات کسب شده از آنها می تواند کمک زیادی به مدیران منابع طبیعی جهت اعمال مدیریت هرچه بهتر و همگام با طبیعت در طرح های جنگلداری و همچنین بازسازی محیط زیست انجام دهند. این پژوهش در راستای کسب اطلاعات لازم در مورد توده های بکر و کمتردست خورده زاگرس شمالی و استفاده از این اطلاعات در تهیه طرح های مدیریتی انجام شد. از میان 113 آرامگاه و مکان مقدس واقع در مناطق جنگلی، تعداد 45 نقطه دارای مساحت بیشتر از نیم هکتار بوده و می توان آنها را به عنوان توده های جنگلی مورد بررسی قرار داد. این توده ها تقریبا در تمامی سطح شهرستان بانه پراکنش داشته ولی تراکم آنها در بخش نمشیر و همچنین بویین بیشتر از سایربخش ها می باشد. از لحاظ مساحت، کمترین، بیشترین و میانگین مساحت به ترتیب 0/5، 0/7 و 0/9 هکتار می باشد. حدود 75 % توده های در مناطق کم شیب (با شیب کمتر از 10 %) واقع شده اند و اغلب آنها باتوجه به اینکه به عنوان آرامگاه مورد استفاده قرار می گیرند در نزدیکی جاده قرار داشته و امکان دسترسی مناسبی دارند. گونه اصلی تشکیل دهنده این جنگل ها سه گونه Quercus brantii, Quercus libani و Quercus infecoria می باشند که به همراه سایر گونه های موجود تشکیل تیپ های متعددی را می دهند.

کلیدواژه ها:

جنگل های زاگرس ، بلوط ، توده جنگلی ، مدیریت زیست محیطی