آموزش گروهی مبانی توحید به شیوه سازنده گرایی بردرک وارتباط باسرچشمه هستی دانش آموزان دختر دوره متوسط

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر آموزش گروهی مبانی توحید با شیوه سازندگرایی بر درک وارتباط با سرچشمه هستی دانش- آموزان دختر دوره متوسطه در سال 1393 بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است - که 30 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان بافق که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شده بودند، به صورت تصادفی در دو گروه 15 تایی از آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 60 دقیقه ای مبانی توحید به شیوه سازنده گرایی را آموزش دیدند، در حالی که گروه کنترل هیچ نوع آموزش غیر درسی دریافت نمی کردند. داده ها نیز قبل از شروع مداخله و بعد از پایان آخرین جلسه مداخله با پرسشنامه دموگرافیک و هوش معنوی عبداله زاده 1388 جمع آوری شد. به منظور تحلیل دااده های از نرم افزار spss18 روش آمار توصیفی و استنباطی (کلوموگروف اسمیرنوف، خیدو و تحلیل - کووارایانس تک متغیری) استفاده شد. دادهها نشان داد که آموزش گروهی مبانی توحید با شیوه سازنده گرایی باعث افزایش هوش معنوی و مؤلفه درک و ارتباط با سرچشمه هستی در دانش آموزان میشود (فرمول در متن اصلی مقاله) از نتایج به دست آمده میتوان استنباط کرد که آموزش مبانی توحید به شیوه سازنده گرایی میتواند به عنوان رویکرد یادگیری جدید در حوزه های تربیتی، معنویت وآموزش خداشناسی برای دانش آموزان مفید باشد

کلیدواژه ها:

مبانی توحید ، سازنده گرایی ، درک وارتباط با سرچشمه هستی