رابطه بین حمایت نهاد های اجتماعی و رشد پس از سانحه در مادرانکودکان عقب مانده ذهنی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی (نهاد های اجتماعی) و رشد پس از سانحه در مادران کودکان عقب مانده ذهنیاست. روش پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن ان همبستگی است. جامعه 90 نفر از از مادران کودکان عقب مانده ذهنیشهر بجنورد به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. و پرسشنامه های حمایتهای اجتماعی فلیپس و رشد پس از سانحهرا تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از ماتریس همبستگی و رگرسیون چند گانه استفاده شد نتایج نشان داد که بین PTGI حمایت اجتماعی کل و رشد پس از سانحه رابطه منفی معنادار وجود دارد. بین تمامی ابعاد حمایت اجتماعی (حمایت خانواده، حمایت دوستان و حمایت سایرین)و رشد پس از سانحه منفی معنادار وجود دارد. همچنین به ترتیب، بعد حمایت خانواده و حمایت دوستان وسایرین که نهاد های اجتماعی جزئی از آن می باشد می توانند تغییرات مربوط به رشد پس از سانحه را به صورت منفی و معنادار پیش بینی کنند. نتیجه این پژوهش ضرورت توجه به استرس پس از سانحه و نیز اهتمام بیشتر در زمینه تقویت حمایت اجتماعی بلاخص نهادهای اجتماعی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آشکار می کند

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، حمایت نهادهای اجتماعی ، رشد پس از سانحه ، مادران کودکان عقب مانده ذهنی