بررسی نظریه های جدید هوش با تاکید بر نظریه گاردنر واسترنبرگ

هدف این مقاله بررسی و مطالعه ی نظریه های جدید هوش (سه وجهی استرنبرگ، چند گانه ی گاردنر)، می باشد. تا دهه ی1960 بیشتر پژوهش های در باره ی هوش در استیلای رویکرد عاملی قرارداشت اما همزمان با رشد وگسترش روانشناسی شناختی و تاکید آن بر الگوهای پردازش اطلاعات، رویکردهای تازه ای در این زمینه سر زد هر چند که محققان برای این رویکردهای تازه تعاریف متعددی ارایه داده اند لیکن اندیشه ی زیر بنایی آنها متضمن تلاش برای فهم وشناسایی هوش در قالب آن دسته از فرایندهای شناختی است که هنگام پرداختن به فعالیتهای هوش به کار می آیدگاردنر (1993) تلاش می کند برای نقش های گوناگون مردم در فرهنگ های متفاوت تبیینی بدست دهد، این گوناگونی را فقط با یک هوش نمی توان تبیین نمود بلکه حداقل هفت نوع هوش در هر انسانی با آمیزه های متفاوت وجود دارد گاردنر (1993) معتقد است که هوش همان فرایند حل مساله یا آفرینش ارزشمند نزد جامعه ی معین است. نظریه سه وجهی استرنبرگ (1988) بر این باور بنا شده است که نظریه های فبلی نه درست است و نه نا درست، بلکه ناقص می باشد بر این اساس به تبیین سه خرده نظریه پرداخته است: نظریه مولفه ای (سازگار پردازشگر درونی)، خرده نظریه تجربه گرایی (تجربه ی شخصی فرد)، خرده نظریه بافت نگر (روابط بین محیط خارجی وهوش).

کلیدواژه ها:

هوش ، هوش چند گانه گاردنر ، هوش سه وجهی استرنبرگ