مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و راهبرد های مقابله ای در افراد مبتلا به اختلال سلوک و افراد سالم

هدف پژوهش حاضر مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله ای بین نوجوانان دارای علایم اختلال سلوک و نوجوانان عادی می باشد. روش حاضر از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نوجوانان دختر پایه اول، دوم و سوم دبیرستان دارای علایم اختلال سلوک و کلیه نوجوانان عادی دختر پایه اول، دوم و سوم دبیرستان شهر اردبیل در سال تحصیلی 96- 95 تشکیل دادند به منظور انجام این پژوهش، 700 نفر از نوجوانان به روش نمونه گیری مرحله ای انتخاب و پس از اجرای آزمون تشخیصی اختلال سلوک از میان آن ها بصورت تصادفی تعداد 50 نوجوان دارای علایم اختلال سلوک و 50 نوجوان عادی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله ای را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین نوجوانان دارای علایم اختلال سلوک و نوجوانان عادی از لحاظ طرحواره های ناسازگار اولیه مولفه های بریدگی و طرد، خود گردانی و عملکرد مختل و محدودیت های مختل تفاوت معنی دار وجود دارد. با توجه به اینکه طرحواره های ناسازگار اولیه آسیب پذیری افراد را برای انواع مختلف بیماری های روانی ایجاد می کنند می توان با رویکرد مناسب از طرحواره ها در پیشگیری، تشخیص و درمان اختلالات روانشناختی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، راهبردهای مقابله ای ، اختلال سلوک