نگاه جامعه شناختی به مسیله مرگ و کارکردهای اجتماعی آن

زمینه و هدف: مرگ یکی از معدود معمای هستی بشری است که مورد توجه اندیشمندان و پژوهشگران علوم مختلف قرار گرفته و همچنان به عنوان امر اجتماعی سر بسته محسوب می شود. مرگ به مفهوم عبور از این جهان به دنیای ثانوی در نزد ادیان است. نگاه جامعه شناسی به مرگ بیشتر در ارتباط با کارکرد و انعکاس آن در جامعه معنا می یابد. به این معنی که پدیده مرگ، مفهومی جامعه شناختی بوده که با فرهنگ، اخلاق، هنجار، قواعد و عرف جامعه و مناسک جمعی ارتباطی تنگاتنگ دارد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی کارکرد اجتماعی مرگ از نگاه جامعه شناختی است. روش: پژوهش حاضر با استفاده روش کیفی و فن مصاحبه از نوع نیمه باز، عمیق و هدفمند بوده است. نمونه مورد بررسی 20 نفر بوده که بعد از اشباع نظری، مصاحبه به پایان رسیده و اعتبار پژوهش با استفاده از حساسیت نظری (زبان فنی) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج: یافته های پژوهش با استفاده مصاحبه کیفی نشان می دهد که تقویت مناسک اجتماعی، معنا بخشی به زندگی، همنوایی اخلاقی اجتماعی، تقویت کنترل اجتماعی، تقویت نوع دوستی، کاهش خصومت اجتماعی، کاهش فردگرایی، هویت یابی مجدد جمعی، بازسازی اخلاقی جامعه، پیوند اجتماعی مجدد و بازدارندگی درونی از کارکردهای اجتماعی مرگ در جامعه است.

کلیدواژه ها:

مرگ ، کارکرد اجتماعی ، همنوایی اخلاقی ، فردگرایی ، مناسک اجتماعی