کالبد شکافی پیوندهای اجتماع محور در آراء دروکیم و چگونگی شکل گیری آن

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 474

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EPCONF05_047

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

چکیده مقاله:

پیوندهای اجتماع محور، به پیوندی اطلاق می شود که جمع گرایی را در دنیای مدرنیته در بین شبکه های فردی و اجتماعی برقرار می سازد. پیوند اجتماع محور، در اندیشه جامعه شناسی به صورت های مختلفی انعکاس یافته و اما امیل دورکیم، به عنوان بنیان گذار مدرن جامعه شناسی، آن را صورتی کاملا جامعه شناسی بخشیده و در کالبد جامعه شناسی، دمیده است. دورکیم به عنوان بنیان گذار جامعه شناسی که گاهی به اسم جامعه شناس مقدس نیز شناخته می شود. وی اولین شخصی است که ذهن مقایسه ای داشت، با رویکرد تطبیقی، و استفاده از روش چندگانه ترکیبی (مردم شناختی، انسان شناسی، پیمایش و تجربه ) به علم جامعه شناسی هویت ببخشد و با نگرش تطبیقی، امر اجتماعی را از امر روان شناختی متمایز نمود. دورکیم با مفهوم مقایسه، به دنبال چرایی بی هنجاری نوین اجتماعات بشری بود و علت آن را در گذار توسعه ای جامعه از دنیای سنت به پسا سنت، می دانست که به دلایل فقدان جای گیری نهادهای نوین و گسست افراد از هویت های سنتی قبلی، در حالتی از سرگشتگی بسر می برند، به این خاطر، تنها راه حل این مشکل را برقراری پیوندهای اجتماع محور، با استفاده از تقویت نظام خانواده، شکل گیری گروه های دوستی و مرجع نوین، بازآرایی گروه حرفه ای در محل کار، پیوند تقسیم کار با دین، اخلاق و معنویت ، می دانست. چگونگی شکل گیری اجتماع محور را با محوریت حقوق مطرح می کند، به این معنی که حقوق ترمیمی در مقایسه با حقوق جزایی، به مفهوم نهادینه سازی، پیوندهای اجتماع محور برای مقابله با بزه نوین، آشفتگی اجتماعی و جرایم خشن بکار می رود. در ادامه، می توان گفت که در اندیشه اجتماع محور دورکیم، در آرا هابرماس (حوزه عمومی و ارتباط تفاهم آمیز)، گیدنز (عاملیت و ساختار)، پیربوردیو (ذایقه، عادتواره) و دیگر جامعه شناس، با مفاهیمی نوین، بازتاب یافته است و آنچه مهم است این هست که دورکیم، سازه پیوندهای اجتماع محور را با هدف تقویت نظام همسایگی، محله محوری، شکل گیری سمن ها، ایجاد نظام های غیردولتی، برقراری سنت های غیر رسمی در عصر مدرن بکار گرفته است.

نویسندگان

طاها عشایری

دانشجوی دکتری جامعه شناسی مسایل اجتماعی دانشگاه کاشان

مهدی مقیمی

استادیار جرم شناسی دانشگاه علوم انتظامی امین

موسی سعادتی

دانشجوی دکتری جامعه شناسی مسایل اجتماعی دانشگاه کاشان

رقیه حاتمی

کارشناس ارشد مدیریت ورزشی، دبیر آموزش و پرورش ناحیه ۴ تبریز